فاکتور رشد اپیدرمی یا EGFR یکی از انواع گیرنده های تیروزین کینازی است که در انواع مختلفی از سرطان ها افزایش می‌یابد و به رشد تومور های جامد کمک می‌کند. عملکرد فیزیولوژیکی EGFR ، تنظیم رشد بافت اپیتلیال و هومئوستازی است و در برخی سرطان ها میتواند محرک تومور زایی باشد. افزایش میزان EGFR میتواند به عنوان یک عامل تشخیصی مناسب برای سرطان های سر و گردن، تخمدان، دهانه رحم، مثانه و مری مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین با بررسی میزان EGFR میتوان روند بهبود را در درمان سرطان پیگیری کرد.
اگزوزوم ها تقریبا از همه ی انواع سلول های بدن ترشح می شوند و در سیالات بدن مثل خون وجود دارند. ترکیبات غشایی اگزوزوم ها مشابه سلول مبدا آنها و دارای سیگنال هایی از سلول مبدا است. در ابتلا به سرطان اگزوزوم های دارای آنتی ژن EGFR در خون افزایش می یابند و بررسی آنها میتواند برای اهداف تشخیصی و پیگیری درمان مفید باشد. امروزه استفاده از بیوسنسور های برای اهداف تشخیصی و درمانی در حوزه ی سرطان به منظور تشخیص ساده ، سریع و دقیق گسترش یافته است. استفاده از سیستم های میکروفلوئیدیک در طراحی بیوسنسور میتواند علاوه بر کم کردن مراحل آزمایش و یکپارچه سازی فرایند، به افزایش دقت و حساسیت تشخیص کمک کند و همچنین حجم نمونه را کاهش دهد. بنابراین طراحی یک بیوسنسور دارای میکروفلوئیدیک برای جداسازی اگزوزوم ها از خون و تشخیص اگزوزوم های دارای EGFR میتواند ابزار مناسبی جهت اهداف تشخیصی و پیگیری درمان سرطان ارائه دهد.