پانسمان زخم برای ترمیم پوست آسیب دیده و بازسازی عملکرد آن بسیار ضروری است. یک پانسمان ایده آل زخم پوستی باید بسیاری از الزامات را برآورده کند: ۱) یک مانع فیزیکی برای جلوگیری از آسیب ها و آلودگی های بیشتر. ۲) یک حامل مواد ضد باکتری برای از بین بردن عفونت های باکتریایی در ناحیه زخم. ۳) یک سیستم جذب برای پاکسازی متابولیت ها(مایعات بافتی، پروتئین ها و سلول های مرده) ۴) یک حالت دهنده محیطی برای تسریع بهبود زخم (مرطوب نگه داشتن زخم، جابجایی رادیکال های آزاد و افزایش خواص آنتی اکسیدانی).

پانسمان های مدرن به ۴ دسته کلی تقسیم میشود:فوم ، آلژینات ، فیلم ، هیدروژل
پانسمان های هیدروژل از مواد آبدوست، قابل تورم و نامحلول ساخته می شوند که اغلب به صورت ژل و فیلم عرضه می شوند. آنها حاوی ۷۰-۹۰ آب هستند، بنابراین قادر به جذب تعداد زیادی زخم هستند و فقط برای سطح زخم مناسب هستند. پانسمان های هیدروژل به دلیل ایجاد یک محیط مرطوب که بافت های مرده و مواد خارجی را از زخم خارج می کند، برای بهبود زخم های خشک استفاده می شود. محیط مرطوب زخم، دبریدمان اتولیتیک با بافت نکروز ه را تسهیل می کند. پانسمان های هیدروژل معمولاً شفاف هستند، بنابراین سطح زخم را می توان به راحتی بدون برداشتن پانسمان مشاهده کرد. پانسمان های هیدروژل را می توان برای سوختگی ها، زخم های جراحی، پارگی های پوستی و زخم های فشاری استفاده کرد. علاوه بر این، آنها بهترین انتخاب برای زخم هایی هستند که کنترل اگزودا کمی دارند. اشکال رایج هیدروژل ها به شکل هیدروژل ورقه ای، ژل آمورف و گاز آغشته شده است. آنها همچنین می توانند در بهبود زخم های دردناک مفید باشند.
امروزه تحقیقات زیادی در زمینه بارگذاری عوامل درمانی در هیدروژل ها در حال انجام است که ضمن بهره مندی از خواص هیدروژل بتوان کارایی آن را در بهبود زخم بالا برد.
در این مطالعه به منظور بهبود کارایی هیدروژل نانوذرات اکسید روی با خواص ضد باکتریایی ، خواص ضد التهابی، و آنتی اکسیدانی شناخته شده آن در بستر هیدروژلی پلی وینیل الکل (PVA) و کربوکسی متیلاسیون کیتوسان(CsMe) بار گذاری شده است .