آنزیم گلوکز ایزومراز گلوکز ایزومراز (GI، EC ۵.۳.۱.۵ )که با نام زایلوز ایزومراز (XI)، نیز شناخته میشود، آلدوز ها و کتوز ها را به یکدیگر تبدیل می کند و اصلی ترین واکنش های آن تبدیل D-گلوکز و D-زایلوز به ترتیب به D-فروکتوز و D-زایلولوز است. مهم ترین مصرف صنعتی موجود این آنزیم تولید شربت ذرت حاوی فروکتوز بالا ست که یک شیرین کننده کم هزینه است.
نکته مهم در مورد این آنزیم آن است که علاوه بر سوبستراهای طبیعی خود، می تواند طیف گسترده ای از ترکیبات قندی را نیز به عنوان سوبسترا بپذیردکه از جمله آنها ریبوز، رامنوز، آرابینوز ، آلولوز و سوربوز است . این توانایی باعث می شود که این آنزیم بتواند انواعی از قندهای نادر را که هم به عنوان شیرین کننده مصنوعی و هم به عنوان ترکیبات با خواص بالقوه درمانی مطرح هستند تولید کند.
در صورتی که بتوان عناصر ساختاری نقش آفرین در این اتصال و فرآوری سوبسترا را در این آنزیم یافت، می توان به طراحی آنزیم های مختص تبدیل قندهای نادر مورد نظر دست پیدا کرد. تا کنون مکانیسم عمل تبدیل سوبستراهای اصلی آنزیم و نواحی دخیل در این فرآیند شناخته شده اند، ولی اطلاع چندانی در خصوص سایر سوبسترا ها وجود ندارد. با توجه به اینکه ساختارهای تجربی سه بعدی بسیاری از آنزیم در دسترس است، می توان با استفاده از آنها و ابزارهای مدلسازی مولکولی در این زمینه مطالعه کرد و فرضیه هایی را مطرح نمود.